Hapana asante
Door: Cheryl
Blijf op de hoogte en volg Cheryl
14 November 2014 | Tanzania, Arusha
Weer een nieuw verslag uit het prachtige Tanzania, dit keer wat later dan anders omdat de wifi een beetje op zich laat wachten deze week ;) De tijd vliegt, heb het hier erg naar m'n zin en geniet volop!
De tweede stageweek was aangebroken, er was nog steeds geen materiaal aanwezig dus we konden nog niet beginnen met onze schilderplannen. Zelf verf kopen is ook niet echt een optie aangezien we best veel nodig hebben. Verder regende het deze week ook regelmatig in de ochtenden waardoor ook alles te nat was (soms regent het 's nachts of 's ochtends best veel en is het in de middag weer stralend weer).
Omdat we op de school weinig konden doen en internet nodig hadden (wat er op school niet is) hebben Simone en ik ook thuis aan onze ontwerpen gewerkt. Verder hebben we nog een aantal lessen bijgewoond en kwamen we tot de conclusie dat de schooldagen lang en vreselijk saai zijn voor de kinderen, plus dat de creativiteit ver te zoeken is. Af en toe hebben ze een blok waarin de kinderen bezig zijn met muziek en soms iets in de richting van tekenen maar verder zien we hier niets van terug, Na een gesprek met 'the headmaster' hebben we besloten dat wij volgende week (deze week dus) een aantal creatieve lessen gaan geven, onze lesplannen en ideeen voor de school werden heel goed ontvangen. De headmaster blijft maar zeggen 'you are so creative!' terwijl dit voor ons echt appeltje eitje is! Dus de ideeen zijn er, nu nog het materiaal.... Zoals de Affrikanen zeggen, pole pole.. Alleen sluit de school al op 21 november...
Omdat het wachten ondertussen onze neus een beetje uitkomt gaan we dus een aantal lessen geven en zijn we bezig met het bedenken van een speeltoestel dat we heel goedkoop kunnen realiseren.
Ook nog de nodige 'problemen' gehad deze week zoals een aantal dagen zonder water, al was er water was er geen stroom en we hebben ook al een week geen wifi. In het andere huis is dit net zo onzeker als ons eigen huis ;) maar ondertussen gaan we hier creatief mee om en kunnen we niet anders dan gewoon onze schouders ophalen en er mee dealen. Daarom liggen we ook wel eens om 21 uur in bed omdat dan alle telefoons, tablets etc leeg zijn en we (ja gek genoeg?!) best moe zijn. Een ander dingetje zijn de auto's, we hebben tot 'onze beschikking' een safariauto, 2 busjes en een personenauto (deze worden bestuurd door de drivers Riziki en Michael). Maarrr woensdag opweg naar stage zaten Riziki, Simone en ik in de gewone auto toen die tijdens het rijden er opeens mee stopte, "I don't know what the problem is" zei Riziki, dus alle dingen gechekt. De brandstofmeter was kapot dus misschien was dat op? Er werd een jerrycan benzine gehaald, Riziki ging lopend heen en kwam op een boda boda (dat zijn een soort taximoteren, het goedkoopste vervoer hier) terug. De auto starte niet dus dat was het probleem niet, dus dat werd duwen, de berg op ging dat ook niet echt dus al snel kwam er hulp van alle kanten maar zonder succes. Het regende trouwens ook best hard dus echt heel fijn en ik vergeet nog de twee lekke banden te vermelden waar we mee reden! Na wat gefrommel onder de motorkap ging de auto ineens aan "yeah it was a wire or something" en we konden weer verder, tja zo gaat het hier dus haha. Een van de busjes was ondertussen ook al kapot dus proppen in de andere auto's (elke dag moeten er 17 mensen naar hun stageplaatsen gebracht worden).
Verder is woensdag onze vaste lunchdag (een soort van woensdag gehaktdag!), dan trakteren we onszelf op een lekkere lunch en komen we meestal wel op de typische mzunguplaatsen uit omdat we de lekkere belegde broodjes toch wel een beetje missen. Donderdag is natuurlijk onze partyavond dus as usual weer lekker onze keeltjes gesmeerd tijdens de karaoke (doorddeweeks oefenen we druk met z'n allen in de auto, volgensmij zijn de drivers hier super gelukkig mee! Maar gezellig is het zeker). Vrijdag hebben we nog een dagje gerelaxed aan het zwembad bij het Arusha hotel, dat relaxen hebben we echt heel hard nodig haha it's a hard life out here :p
Zaterdag zijn we naar de stad gegaan om wat in de winkeltjes rond te kijken en naar wat kralen- en stoffenwinkeltjes geweest. In de stad worden we weer achtervolgd door straatverkopers en aanbieders van o.a. Safari's, hapana asante, hapana asante (nee bedankt) is het enigste wat je eigenlijk tegen ze moet zeggen want anders kom je niet meer van ze af.
Zondag waren we alweer vroeg uit de veren want we gingen met de groep naar het dorp van de familie van onze gastheer, hij is afkomstig uit een Maasai stam en is de enige die naar de stad is gegaan om een opleiding te volgen en een ander leven te gaan leiden omdat iemand hem daarin kon en wilde sponsoren. De rest van de familie woont nog in het dorp. De trip zou 1,5 uur duren maar dat werd het dubbele, door Arusha, over de verharde weg, over onverharde wegen en een stukje waar niet eens een weg was. We waren compleet in the middle nowhere, af en toe zagen we wat hutjes en natuurlijk prachtige (maar dorre) landschappen en bergen, Ook zagen we op de heenweg zebra's en op de terugweg aapjes en een giraffe van heel dichtbij! Eenmaal aangekomen bij het dorp stapten we uit het busje, het was heel erg heet en verlaten, alle mannen en het hoofd van de stam waren beneden de berg te vinden dus daar gingen we eerst naar toe. We werden hartelijk ontvangen, het hoofd van de stam (de oom van onze gastheer) zat op een stoel, een andere man was bezig met de organen van een onslangs geslachtte geit, weer een andere man was bezig met het vuur en er liepen nog drie mzungu's rond die alweer snel weg gingen. Ondertussen werd het vlees gekookt op het vuur in een grote pan water, iedereen was hier druk mee in de weer. Toen het vlees klaar was werd het op een bosje takken met bladeren gelegd (volgens de chief heel schoon omdat het hoog uit de bomen kwam), het vlees was voor de gasten bereid. Ik (en ik was niet de enige) heb het vlees niet gegeten omdat ik al een beetje last had van mijn buik en bang was dat het er meteen weer uit zou komen, de hygiene waren namelijk voor ons niet echt heel goed hehe. Het vlees werd door de mannen vol smaak helemaal opgegeten, echt alles behalve de botten werd opgegeten. Daarna werd er van het overgebleven water een soep bereid wat als medicijn dient voor de mannen, dit is goed voor hun gewichten, errectie, maag en spieren. Voordat de soep in de bekers geschonken werd, werden deze bekers eerst 'afgewassen' of gepoetst? met een handje mest... Bon appetit...
Toen dit ritueel klaar was, en wij ondertussen een beetje misselijk, gingen we naar boven. De vrouwen eten nooit samen met de mannen en waren in het dorp met de kinderen. Het dorp bestaat uit een omheining van takken met daarin 4 hutjes gemaakt uit natuurlijke materialen zoals hout, prut en mest. Denk hierbij ook dat er hier ongeveer 30 mensen in deze hutjes leven... De vrouwen en kinderen stonden allemaal buiten en zongen voor ons een soort welkomstlied, we moesten wachten tot ze klaar waren met zingen voordat we naar binnen mochten. Toen konden we even rondkijken en foto's maken, daarna kwamen alle zelfgemaakte sierraden tevoorschijn waarmee we helemaal versierd werden. Ondertussen voelde ik handen aan mn haar, armen, benen en kleding en probeerde iedereen van alles aan te smeren. Ik heb uiteindelijk een armbandje gekocht als aandenken en om deze mensen ook wat te helpen. Ik had het gevoel dat ik regelrecht in een documaintaire terecht gekomen was, ik vond het heel bijzonder en mooi om te zien maar ook niet te bevatten hoe deze mensen leven. Hierna waren we wel echt moe van dit bezoek en gingen we weer terug naar Arusha, na onze terrugreis van 3uur zijn we lekker in onze verstofte kleding en verwaaide haar bij de chinees gaan eten (lekker maar heeel anders dan in NL)
Deze week hebben we de lessen gegeven maar daar vertel ik in het volgende verslag wat meer over :) Helaas kan ik ook nog geen foto's uploaden dus hopelijk next time en anders op fb!
Veel liefs een een dikke knuffel
De tweede stageweek was aangebroken, er was nog steeds geen materiaal aanwezig dus we konden nog niet beginnen met onze schilderplannen. Zelf verf kopen is ook niet echt een optie aangezien we best veel nodig hebben. Verder regende het deze week ook regelmatig in de ochtenden waardoor ook alles te nat was (soms regent het 's nachts of 's ochtends best veel en is het in de middag weer stralend weer).
Omdat we op de school weinig konden doen en internet nodig hadden (wat er op school niet is) hebben Simone en ik ook thuis aan onze ontwerpen gewerkt. Verder hebben we nog een aantal lessen bijgewoond en kwamen we tot de conclusie dat de schooldagen lang en vreselijk saai zijn voor de kinderen, plus dat de creativiteit ver te zoeken is. Af en toe hebben ze een blok waarin de kinderen bezig zijn met muziek en soms iets in de richting van tekenen maar verder zien we hier niets van terug, Na een gesprek met 'the headmaster' hebben we besloten dat wij volgende week (deze week dus) een aantal creatieve lessen gaan geven, onze lesplannen en ideeen voor de school werden heel goed ontvangen. De headmaster blijft maar zeggen 'you are so creative!' terwijl dit voor ons echt appeltje eitje is! Dus de ideeen zijn er, nu nog het materiaal.... Zoals de Affrikanen zeggen, pole pole.. Alleen sluit de school al op 21 november...
Omdat het wachten ondertussen onze neus een beetje uitkomt gaan we dus een aantal lessen geven en zijn we bezig met het bedenken van een speeltoestel dat we heel goedkoop kunnen realiseren.
Ook nog de nodige 'problemen' gehad deze week zoals een aantal dagen zonder water, al was er water was er geen stroom en we hebben ook al een week geen wifi. In het andere huis is dit net zo onzeker als ons eigen huis ;) maar ondertussen gaan we hier creatief mee om en kunnen we niet anders dan gewoon onze schouders ophalen en er mee dealen. Daarom liggen we ook wel eens om 21 uur in bed omdat dan alle telefoons, tablets etc leeg zijn en we (ja gek genoeg?!) best moe zijn. Een ander dingetje zijn de auto's, we hebben tot 'onze beschikking' een safariauto, 2 busjes en een personenauto (deze worden bestuurd door de drivers Riziki en Michael). Maarrr woensdag opweg naar stage zaten Riziki, Simone en ik in de gewone auto toen die tijdens het rijden er opeens mee stopte, "I don't know what the problem is" zei Riziki, dus alle dingen gechekt. De brandstofmeter was kapot dus misschien was dat op? Er werd een jerrycan benzine gehaald, Riziki ging lopend heen en kwam op een boda boda (dat zijn een soort taximoteren, het goedkoopste vervoer hier) terug. De auto starte niet dus dat was het probleem niet, dus dat werd duwen, de berg op ging dat ook niet echt dus al snel kwam er hulp van alle kanten maar zonder succes. Het regende trouwens ook best hard dus echt heel fijn en ik vergeet nog de twee lekke banden te vermelden waar we mee reden! Na wat gefrommel onder de motorkap ging de auto ineens aan "yeah it was a wire or something" en we konden weer verder, tja zo gaat het hier dus haha. Een van de busjes was ondertussen ook al kapot dus proppen in de andere auto's (elke dag moeten er 17 mensen naar hun stageplaatsen gebracht worden).
Verder is woensdag onze vaste lunchdag (een soort van woensdag gehaktdag!), dan trakteren we onszelf op een lekkere lunch en komen we meestal wel op de typische mzunguplaatsen uit omdat we de lekkere belegde broodjes toch wel een beetje missen. Donderdag is natuurlijk onze partyavond dus as usual weer lekker onze keeltjes gesmeerd tijdens de karaoke (doorddeweeks oefenen we druk met z'n allen in de auto, volgensmij zijn de drivers hier super gelukkig mee! Maar gezellig is het zeker). Vrijdag hebben we nog een dagje gerelaxed aan het zwembad bij het Arusha hotel, dat relaxen hebben we echt heel hard nodig haha it's a hard life out here :p
Zaterdag zijn we naar de stad gegaan om wat in de winkeltjes rond te kijken en naar wat kralen- en stoffenwinkeltjes geweest. In de stad worden we weer achtervolgd door straatverkopers en aanbieders van o.a. Safari's, hapana asante, hapana asante (nee bedankt) is het enigste wat je eigenlijk tegen ze moet zeggen want anders kom je niet meer van ze af.
Zondag waren we alweer vroeg uit de veren want we gingen met de groep naar het dorp van de familie van onze gastheer, hij is afkomstig uit een Maasai stam en is de enige die naar de stad is gegaan om een opleiding te volgen en een ander leven te gaan leiden omdat iemand hem daarin kon en wilde sponsoren. De rest van de familie woont nog in het dorp. De trip zou 1,5 uur duren maar dat werd het dubbele, door Arusha, over de verharde weg, over onverharde wegen en een stukje waar niet eens een weg was. We waren compleet in the middle nowhere, af en toe zagen we wat hutjes en natuurlijk prachtige (maar dorre) landschappen en bergen, Ook zagen we op de heenweg zebra's en op de terugweg aapjes en een giraffe van heel dichtbij! Eenmaal aangekomen bij het dorp stapten we uit het busje, het was heel erg heet en verlaten, alle mannen en het hoofd van de stam waren beneden de berg te vinden dus daar gingen we eerst naar toe. We werden hartelijk ontvangen, het hoofd van de stam (de oom van onze gastheer) zat op een stoel, een andere man was bezig met de organen van een onslangs geslachtte geit, weer een andere man was bezig met het vuur en er liepen nog drie mzungu's rond die alweer snel weg gingen. Ondertussen werd het vlees gekookt op het vuur in een grote pan water, iedereen was hier druk mee in de weer. Toen het vlees klaar was werd het op een bosje takken met bladeren gelegd (volgens de chief heel schoon omdat het hoog uit de bomen kwam), het vlees was voor de gasten bereid. Ik (en ik was niet de enige) heb het vlees niet gegeten omdat ik al een beetje last had van mijn buik en bang was dat het er meteen weer uit zou komen, de hygiene waren namelijk voor ons niet echt heel goed hehe. Het vlees werd door de mannen vol smaak helemaal opgegeten, echt alles behalve de botten werd opgegeten. Daarna werd er van het overgebleven water een soep bereid wat als medicijn dient voor de mannen, dit is goed voor hun gewichten, errectie, maag en spieren. Voordat de soep in de bekers geschonken werd, werden deze bekers eerst 'afgewassen' of gepoetst? met een handje mest... Bon appetit...
Toen dit ritueel klaar was, en wij ondertussen een beetje misselijk, gingen we naar boven. De vrouwen eten nooit samen met de mannen en waren in het dorp met de kinderen. Het dorp bestaat uit een omheining van takken met daarin 4 hutjes gemaakt uit natuurlijke materialen zoals hout, prut en mest. Denk hierbij ook dat er hier ongeveer 30 mensen in deze hutjes leven... De vrouwen en kinderen stonden allemaal buiten en zongen voor ons een soort welkomstlied, we moesten wachten tot ze klaar waren met zingen voordat we naar binnen mochten. Toen konden we even rondkijken en foto's maken, daarna kwamen alle zelfgemaakte sierraden tevoorschijn waarmee we helemaal versierd werden. Ondertussen voelde ik handen aan mn haar, armen, benen en kleding en probeerde iedereen van alles aan te smeren. Ik heb uiteindelijk een armbandje gekocht als aandenken en om deze mensen ook wat te helpen. Ik had het gevoel dat ik regelrecht in een documaintaire terecht gekomen was, ik vond het heel bijzonder en mooi om te zien maar ook niet te bevatten hoe deze mensen leven. Hierna waren we wel echt moe van dit bezoek en gingen we weer terug naar Arusha, na onze terrugreis van 3uur zijn we lekker in onze verstofte kleding en verwaaide haar bij de chinees gaan eten (lekker maar heeel anders dan in NL)
Deze week hebben we de lessen gegeven maar daar vertel ik in het volgende verslag wat meer over :) Helaas kan ik ook nog geen foto's uploaden dus hopelijk next time en anders op fb!
Veel liefs een een dikke knuffel
-
15 November 2014 - 23:22
Rick:
Thanks again, wederom leuk verhaal! -
16 November 2014 - 09:39
Elly:
Hoi Cheryl
Wat een grandioos avontuur beleef je. Zoals je zegt het lijkt wel een docu. Je schrijfstijl. Is ook hierna. Wat ben ik blij dat je ook " normaal" eten kan krijgen.
Hier op tv is een promo voor een kookprogramma. Die man heet Pluim. Hij gaat naar verschillende landen om hun eetcultuur te proeven. Als eerste zie je have hondenkoppen en hij moet mieren eten. Grrrrr. Niets voor mij. Ik vind shusi al exotisch genoeg....
Ga lekker door met je project en erg veel succes ermee.
Kus van ons drietjes -
16 November 2014 - 18:46
Janny:
Hoi Cheryl,
Leuk om je belevenissen te lezen. Ik hoef je niet te vragen of je het naar je zin hebt, dat is wel duidelijk! Heerlijk hoor geniet maar van alles wat je meemaakt, en veel succes met je doel! Groeten Tante Janny -
17 November 2014 - 20:50
José:
He meis!
Lekker bezig, fijn dat jullie doelen hebben kunnen stellen wat je daar nu kunt doen. Hopelijk lukt het nog met het verven :) Goed bezig hoor met die lessen, klinkt goed! Ik geloof het dat het verder erg indrukwekkend en moeilijk te bevatten is. Vanuit hier helemaal lastig voor te stellen hoe het nou echt is. Wat een ervaringen allemaal! Succes met alles en geniet waar het kan ! :)
XX -
18 November 2014 - 19:51
Danielle:
Hè lieverd..
Ik heb met heel veel plezier (niet meteen, maar nu ik er tijd voor heb) net je verslagen gelezen. Wat ontzettend bijzonder hoe die mensen leven... En respect dat je zo'n geduld heb met dat wachten.. Pff ik werd zelfs gefrustreerd bij t lezen haha! Jammer dat je niet je dingen kunt doen waar je voor gekomen bent.. Maar gelukkig lees ik dat je enorm geniet. En dan dat vieze eten met die geit hahaha ik kon meteen jouw gezicht voor me zien -
18 November 2014 - 20:08
Danielle:
Nou zit ik potverdorrie heeeel verhaal te typen, plaatst ie maar de helft! wat stom.
dus ik ga hier maar verder.
Maar geweldig dat je dit allemaal zo doet. ik vind het heel knap van je en hoor dat je enorm veel creatieve ideeën hebt, ook al werkt niet iedereen mee. Ik hoop dat je ook met een voldaan gevoel weer naar huis gaat straks, (qua opleiding en stage), want met de ervaringen in het land zit het denk ik wel goed. Geweldig ook om die dingen uit Afrika mee te krijgen, inderdaad echt net zoals je het op tv ziet, wat hebben wij het dan maar goed he... Verder krijg ik volgende week de sleutel van mn appartement, dus ben ik heel druk met werk, werk zoeken, spullen kopen, blabla.. Vandaar dat ik nog niet meteen gereageerd had. Maar als ik dit zo lees vind ik het heerlijk om er een voorstelling bij te maken en te lezen wat mn nichtje meemaakt. Ik kan daarom weer uit naar je verhaaltje.
heel veel succes en plezier nog en een dikke knuffel terug xx
-
19 November 2014 - 17:47
Marie-josé:
Hoi Cheryl,
Heerlijk zo even in jou wereldje te duiken aan de hand van je verhalen.
Vanuit mijn luie stoel waar ik even bijkom van de drukte hier in Nederland stap ik in jou documentaire, de beleving van je uitstapje naar de familie van Henry, je taxiritjes maar vooral ook hoe je je creativiteit nu ook weer tot ontplooiing laat komen. Zelf alles bedenken en realiseren met Simone toppers!!
Ik kijk uit naar het vervolgverslag
dikke knuffel xx
-
23 November 2014 - 22:48
Robiiieeeee:
Heee zusssieee,
Leuk om al je avonturen te lezen!
Als ik dit zo lees heb je het eruuug naar je zin, dat is mooi!
pas je wel goed op? pas maar goed op elkaar!
Liefs rob!
-
26 November 2014 - 19:03
Opa En Oma:
Hoi cheryl wat een prachtig verslag en mooie foto s nog een maandje genieten tot dan en daar fijne feestdagen kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
