Pole Pole
Door: Cheryl
Blijf op de hoogte en volg Cheryl
02 November 2014 | Tanzania, Arusha
Terwijl ik dit schrijf klettert de regen op het dak, de eerste tropische regenbui is een feit.
Vanmiddag zaten we nog lekker in het zonnetje, opeens sloeg het weer om en stopte het niet meer met regenen wat resulteert in en lekkere modderige massa waar het spannend is om met de auto doorheen te rijden. Maargoed wij zitten lekker binnen en gelukkig hebben we gewoon stroom, woehoe!
Iedereen bedankt voor de leuke en lieve reacties op m'n blog! Het is hier heel mooi en bijzonder, aan het leven in Afrika ben ik al erg gewend. Gelukkig is de grote cultuurshock uitgebleven ookal moet je je aan bepaalde dingen toch aanpassen en/of wennen. Bijna overal komt iedereen te laat (zelf mag je dus ook te laat komen zonder dat het erg is haha! ;)), wat we hier veel doen is wachten wachten wachten, pole pole betekent dan ook ' slowly slowly' en veel gebruikt motto hier! Verder de dingetjes zoals het eten (het is lekker maar onwijs vet! Ik dacht Afrika, ik kom als een model terug maar nee ze bakken hier alles in frituurvet en de instant noodles vliegen om m'n oren, deze kopen we zelf in de supermarkt omdat we in ons eigen huis dus alleen een waterkoker hebben en verder hier niet veel kunnen maken....), ook alles gaat onwijs makkelijk maar daar kom ik later nog wel even op terug, de hygiene (veel dingen zijn heel vies en de meeste mensen ruiken ook niet naar bloemetjes), de mentaliteit ove het algemeen (bijvoorbeeld, de mensen heel gastvrij en delen graag hun verhalen met je, kinderen die naar je zwaaien en jij denkt 'ahh wat schattig' maar vervolgens hun handje ophouden omdat ze leren dat mzungu's rijke mensen zijn, etc), de 'afvalverwerking' (overal in de tuinen en langs de wegen liggen hoopjes afval met zowel gft afval als gewoon huisafval, wanneer deze hoopjes groot genoeg zijn worden ze gewoon in de fik gestoken, dat stinkt dus echt ongelofelijk naar vooral plastic en echt super slecht voor de gezondheid. Hier zou ik wel iets mee willen doen qua ontwerpen maar dat is voor nu te complex), nou zo zijn er nog talloze dingen totaal anders dan in Nederland waar je echt wel aan moet wennen, zowel in positieve als in minder positieve zin.
Deze week zijn we ook allemaal aan onze stage begonnen, de reden waarom we hier naartoe zijn gekomen. Maandag om 0645uur ging de wekker, douchen en op naar het andere huis voorr het ontbijt. Riziki is onze bewaker er driver, maar we hebben ook heel veel lol met hem hij is nog maar 21, hij slaapt altijd bij ons in huis omdat het niet heel veilig is in de avond maar daar merken wij weinig van. Rikizi of Michael (een andere driver) brengen en halen ons naar stage, of waar we dan ook heen willen.
Elke dag ontbijten we rustig met nogsteeds pannekoeken, toast, ei en een sinaasappeltje en rond 0830 vertrekken we meestal richting de stages. De eerste stagedag begon voor sommige al echt op z'n Afrikaans, de leidinggevende was er niet of de plaatsing was nog niet rond dus een dagje vrij en twee anderen gingen met ons (Najoua, Simone en mij) mee naar onze stageplaats, de St. Thomasschool.
Dit is een priveschool, een van de betere scholen al is het voor Nederlandse begrippen echt onderontwikkeld. Sommige kinderen gaan alleen in de vakanties naar huis en wonen hier dus zo ongeveer, andere kinderen komen en gaan elke dag met de schoolbus naar school en huis. De kinderen zijn tussen de 3 en 15 jaar oud, en schooluniformen zijn verplicht. Meisjes dragen een rok met een blouche en een trui en jongens een pantelon met een blouche en een trui. Ik denk dat er ongeveer 8 klassen zijn, het schoolsysteem hebben we nog niet helemaal door, er zitten kinderen van 9 en 15 in dezelfde klas, ze zijn hier allemaal ook erg beleefd, als je de klas binnenn komt gaan ze allemaal staan en roepen in koor 'goodmorning teacher(s)' ookal ben je helemaal geen docent. Ze zijn ook allemaal gek op ons haar 'how do you get it so soft?!' is een vraag die we veel krijgen haha.
Na een gesprek met de headmaster Mr. Mwaipopo zijn we vandaag begonnen met observeren, kijken wat we hier kunnen betekenen. We kwamen al snel tot de conculusie dat een speeltoestel ontwerpen onbegonnen werk is, de school sluit 21 november al, er is geen geld voor en materialen zijn moeilijk verkrijgbaar tenzij we alles zelf betalen. Opzich staan er een aantal speeltoestellen voor de kinderen, schommels, een mary goes around, een glijbaan.. Maar alles is kapot, hier denken ze dan ook niet 'goh zullen we het maken of hoe kunnen we het maken?' maar nee als iets kapot is, dan is dat gewoon zo en laten ze het zo of stoppen het weg in een hoekje. Verder hebben we een aantal lessen bijgewoond, erg bijzonder om mee te maken want alles is zo anders dan hoe wij het gewend zijn.
Aan het eind van de dag (1530 uur) werd iedereen weer opgehaald. Jeroen vond zijn stage vreselijk, hij had de hele dag niets en dan ook echt niet uitgevoerd, dus die besloot de volgende dag met ons mee te gaan naar de St. Thomasschool. De stage bij SOS is voor Kim en Jasmijn is niet gelukt dus die blijven voorlopig ook op de school, nu zijn we daar opeens met een groep van 6! Gelukkig is de stage voor Vera en Shalina wel gelukt en kunnen gewoon in het ziekenhuis terrecht. Iedereen had het wel iets anders verwacht maar alsnog vind ik het leuk om te doen, het is ook gewoon allemaal even wennen.
Maargoed zoals ik dus al zei, alles gaat hier heel erg gemakkelijk... Simone, Jeroen en ik gingen deze week een les vocational skills bijwonen, dat is een lesje waar ze van alles wat leren. Wij waren er eerder als de leraar dus gingen bij de kinderen in de les zitten, vervolgens kwam de leraar binnen en gaf ons een boek, vertelden waar ze waren gebleven en zei dat hij wat anders moest doen, waarop wij zeiden 'we are not teachers!) but noo that's okay, it will be fine. En weg was hij..... Ehh ja daar stonden we dan met 30 paar ogen op ons gericht, oke we gaan dus les geven in cookery! Gelukkig ging het allemaal redelijk goed maar we wisten even niet wat ons overkwam!
We hebben nu ook een soort van plan wat we gaan doen, we (Simone en ik) willen zorgen dat de speeltoestellen gerepareerd worden (of dat doen we zelf) en opgeknapt worden, we gaan spelletjes op de vloeren en muren schilderen van het speelplein zoals een hinkelbaan, voetbalspellen etc. En nog een aantal muren beschildereen met een thema en een fruitalfabet voor de kleintjes. De headmaster vond het geweldig en heeft verf geregeld, we moeten alleen nog maar afwachten wanneer we dat gaan krijgen. Aankomende week gaan we de ontwerpen maken. Dus opzich heel leuk en dankbaar werk alleen had ik gedacht dat we meer konden betekenen maar iedereen, ook de andere groep, heeft hetzelfde gevoel. Het is nog maar de eerste week dus er kan nog veel veranderen. De stagedagen mogen we zelf indelen, onze tijden zijn van ongeveer 0900 tot 1330uur en dat is ook wel echt lang genoeg daar. Ook fijn dat we ergens anders kunnen lunchen (of thuis dus noodles haha) omdat ze elke dag ugali eten, me een groen prutje, een aardappel en een stukje vlees, ik wordt al misselijk als ik eraan denk.
Verder hebben we naast stage redelijk veel vrije tijd al gaat een groot deel verloren aan wachten op onze drivers, omdat we niet zomaar zelf weg kunnen, kapotte auto's en dat soort dingetjes. Wel zijn we nog lekker even naar het zwembad geweest en heb ik daar eindelijk heeeeerlijk een brownie gegeten, m'n moeder was jarig dus ja daar hoort taart bij toch ookal ben in aan de andere kant van de wereld ;)
We zijn nog naar de Maasai markt geweest, een vrij toeristisch marktje waar je veel hebbedingetjes kan kopen. En natuurlijk weer even karoake gezongen en de nodige dansjes gedaan bij via via.
In de groep hebben we het gezellig en we genieten vol op. Sommige dingen kan ik nog niet bevatten omdat het zo een andere wereld is dan wij gewend zijn en leer je echt wel bepaalde dingen waarderen. Maar het is hier ook zo mooi, alles went heel snel en we beleven te veel om om te schrijven (terwijl dit al een hele lap tekst is!). Ik hoop dat jullie zo een beetje een induk krijgen hoe het hier is en oja... afgelopen week had ik voor het eerst na 1,5 week een warme douche! Hallelujah! De watertank is weer gevuld dus dat is ook fijn en de stroom doet het ook vaker dan vorige week :)
Kwaherrri raviki's! (betekend: doei vrienden!) tot het volgende verslag
Dikke knuffels vanuit verweggiestan!
Vanmiddag zaten we nog lekker in het zonnetje, opeens sloeg het weer om en stopte het niet meer met regenen wat resulteert in en lekkere modderige massa waar het spannend is om met de auto doorheen te rijden. Maargoed wij zitten lekker binnen en gelukkig hebben we gewoon stroom, woehoe!
Iedereen bedankt voor de leuke en lieve reacties op m'n blog! Het is hier heel mooi en bijzonder, aan het leven in Afrika ben ik al erg gewend. Gelukkig is de grote cultuurshock uitgebleven ookal moet je je aan bepaalde dingen toch aanpassen en/of wennen. Bijna overal komt iedereen te laat (zelf mag je dus ook te laat komen zonder dat het erg is haha! ;)), wat we hier veel doen is wachten wachten wachten, pole pole betekent dan ook ' slowly slowly' en veel gebruikt motto hier! Verder de dingetjes zoals het eten (het is lekker maar onwijs vet! Ik dacht Afrika, ik kom als een model terug maar nee ze bakken hier alles in frituurvet en de instant noodles vliegen om m'n oren, deze kopen we zelf in de supermarkt omdat we in ons eigen huis dus alleen een waterkoker hebben en verder hier niet veel kunnen maken....), ook alles gaat onwijs makkelijk maar daar kom ik later nog wel even op terug, de hygiene (veel dingen zijn heel vies en de meeste mensen ruiken ook niet naar bloemetjes), de mentaliteit ove het algemeen (bijvoorbeeld, de mensen heel gastvrij en delen graag hun verhalen met je, kinderen die naar je zwaaien en jij denkt 'ahh wat schattig' maar vervolgens hun handje ophouden omdat ze leren dat mzungu's rijke mensen zijn, etc), de 'afvalverwerking' (overal in de tuinen en langs de wegen liggen hoopjes afval met zowel gft afval als gewoon huisafval, wanneer deze hoopjes groot genoeg zijn worden ze gewoon in de fik gestoken, dat stinkt dus echt ongelofelijk naar vooral plastic en echt super slecht voor de gezondheid. Hier zou ik wel iets mee willen doen qua ontwerpen maar dat is voor nu te complex), nou zo zijn er nog talloze dingen totaal anders dan in Nederland waar je echt wel aan moet wennen, zowel in positieve als in minder positieve zin.
Deze week zijn we ook allemaal aan onze stage begonnen, de reden waarom we hier naartoe zijn gekomen. Maandag om 0645uur ging de wekker, douchen en op naar het andere huis voorr het ontbijt. Riziki is onze bewaker er driver, maar we hebben ook heel veel lol met hem hij is nog maar 21, hij slaapt altijd bij ons in huis omdat het niet heel veilig is in de avond maar daar merken wij weinig van. Rikizi of Michael (een andere driver) brengen en halen ons naar stage, of waar we dan ook heen willen.
Elke dag ontbijten we rustig met nogsteeds pannekoeken, toast, ei en een sinaasappeltje en rond 0830 vertrekken we meestal richting de stages. De eerste stagedag begon voor sommige al echt op z'n Afrikaans, de leidinggevende was er niet of de plaatsing was nog niet rond dus een dagje vrij en twee anderen gingen met ons (Najoua, Simone en mij) mee naar onze stageplaats, de St. Thomasschool.
Dit is een priveschool, een van de betere scholen al is het voor Nederlandse begrippen echt onderontwikkeld. Sommige kinderen gaan alleen in de vakanties naar huis en wonen hier dus zo ongeveer, andere kinderen komen en gaan elke dag met de schoolbus naar school en huis. De kinderen zijn tussen de 3 en 15 jaar oud, en schooluniformen zijn verplicht. Meisjes dragen een rok met een blouche en een trui en jongens een pantelon met een blouche en een trui. Ik denk dat er ongeveer 8 klassen zijn, het schoolsysteem hebben we nog niet helemaal door, er zitten kinderen van 9 en 15 in dezelfde klas, ze zijn hier allemaal ook erg beleefd, als je de klas binnenn komt gaan ze allemaal staan en roepen in koor 'goodmorning teacher(s)' ookal ben je helemaal geen docent. Ze zijn ook allemaal gek op ons haar 'how do you get it so soft?!' is een vraag die we veel krijgen haha.
Na een gesprek met de headmaster Mr. Mwaipopo zijn we vandaag begonnen met observeren, kijken wat we hier kunnen betekenen. We kwamen al snel tot de conculusie dat een speeltoestel ontwerpen onbegonnen werk is, de school sluit 21 november al, er is geen geld voor en materialen zijn moeilijk verkrijgbaar tenzij we alles zelf betalen. Opzich staan er een aantal speeltoestellen voor de kinderen, schommels, een mary goes around, een glijbaan.. Maar alles is kapot, hier denken ze dan ook niet 'goh zullen we het maken of hoe kunnen we het maken?' maar nee als iets kapot is, dan is dat gewoon zo en laten ze het zo of stoppen het weg in een hoekje. Verder hebben we een aantal lessen bijgewoond, erg bijzonder om mee te maken want alles is zo anders dan hoe wij het gewend zijn.
Aan het eind van de dag (1530 uur) werd iedereen weer opgehaald. Jeroen vond zijn stage vreselijk, hij had de hele dag niets en dan ook echt niet uitgevoerd, dus die besloot de volgende dag met ons mee te gaan naar de St. Thomasschool. De stage bij SOS is voor Kim en Jasmijn is niet gelukt dus die blijven voorlopig ook op de school, nu zijn we daar opeens met een groep van 6! Gelukkig is de stage voor Vera en Shalina wel gelukt en kunnen gewoon in het ziekenhuis terrecht. Iedereen had het wel iets anders verwacht maar alsnog vind ik het leuk om te doen, het is ook gewoon allemaal even wennen.
Maargoed zoals ik dus al zei, alles gaat hier heel erg gemakkelijk... Simone, Jeroen en ik gingen deze week een les vocational skills bijwonen, dat is een lesje waar ze van alles wat leren. Wij waren er eerder als de leraar dus gingen bij de kinderen in de les zitten, vervolgens kwam de leraar binnen en gaf ons een boek, vertelden waar ze waren gebleven en zei dat hij wat anders moest doen, waarop wij zeiden 'we are not teachers!) but noo that's okay, it will be fine. En weg was hij..... Ehh ja daar stonden we dan met 30 paar ogen op ons gericht, oke we gaan dus les geven in cookery! Gelukkig ging het allemaal redelijk goed maar we wisten even niet wat ons overkwam!
We hebben nu ook een soort van plan wat we gaan doen, we (Simone en ik) willen zorgen dat de speeltoestellen gerepareerd worden (of dat doen we zelf) en opgeknapt worden, we gaan spelletjes op de vloeren en muren schilderen van het speelplein zoals een hinkelbaan, voetbalspellen etc. En nog een aantal muren beschildereen met een thema en een fruitalfabet voor de kleintjes. De headmaster vond het geweldig en heeft verf geregeld, we moeten alleen nog maar afwachten wanneer we dat gaan krijgen. Aankomende week gaan we de ontwerpen maken. Dus opzich heel leuk en dankbaar werk alleen had ik gedacht dat we meer konden betekenen maar iedereen, ook de andere groep, heeft hetzelfde gevoel. Het is nog maar de eerste week dus er kan nog veel veranderen. De stagedagen mogen we zelf indelen, onze tijden zijn van ongeveer 0900 tot 1330uur en dat is ook wel echt lang genoeg daar. Ook fijn dat we ergens anders kunnen lunchen (of thuis dus noodles haha) omdat ze elke dag ugali eten, me een groen prutje, een aardappel en een stukje vlees, ik wordt al misselijk als ik eraan denk.
Verder hebben we naast stage redelijk veel vrije tijd al gaat een groot deel verloren aan wachten op onze drivers, omdat we niet zomaar zelf weg kunnen, kapotte auto's en dat soort dingetjes. Wel zijn we nog lekker even naar het zwembad geweest en heb ik daar eindelijk heeeeerlijk een brownie gegeten, m'n moeder was jarig dus ja daar hoort taart bij toch ookal ben in aan de andere kant van de wereld ;)
We zijn nog naar de Maasai markt geweest, een vrij toeristisch marktje waar je veel hebbedingetjes kan kopen. En natuurlijk weer even karoake gezongen en de nodige dansjes gedaan bij via via.
In de groep hebben we het gezellig en we genieten vol op. Sommige dingen kan ik nog niet bevatten omdat het zo een andere wereld is dan wij gewend zijn en leer je echt wel bepaalde dingen waarderen. Maar het is hier ook zo mooi, alles went heel snel en we beleven te veel om om te schrijven (terwijl dit al een hele lap tekst is!). Ik hoop dat jullie zo een beetje een induk krijgen hoe het hier is en oja... afgelopen week had ik voor het eerst na 1,5 week een warme douche! Hallelujah! De watertank is weer gevuld dus dat is ook fijn en de stroom doet het ook vaker dan vorige week :)
Kwaherrri raviki's! (betekend: doei vrienden!) tot het volgende verslag
Dikke knuffels vanuit verweggiestan!
-
02 November 2014 - 21:51
Marie José :
Hoi mop
Heerlijk weer dus om binnen je verslag te schrijven terwijl wij in Nederland de warmste november dagen ooit? genieten.
Leuk om je verhaal te lezen temeer omdat onze Skype tot nu toe nog niet zo'n heel erg succes was lol.
Ik hoop dat jullie komende week iets kunnen ondernemen op school, teachers!!
Succes en blijf genieten.
Groetjes aan iedereen
Dikke kus -
02 November 2014 - 22:01
Elly:
Hoi cheryl,
Ik heb genoten van je verhaal. Ik mijn fantasie kan ik de geur (stank) ruiken. In de Libelle lees ik altijd de Colum van Wieke (?) Biesheuvel die twee jaar met haar man in Afrika woont. Heel veel herkenning met jouw verhaal.
Knap wat je allemaal doe. Ik hoop dat je schoolproject wat opleverd. Wij vinden het natuurlijk arme kindertjes, maar zij zijn volgens mij gelukkig dat ze naar school kunnen en iets van onderwijs krijgen. Velen zullen dit nooit krijgen.
Al deze ervaringen maken je leven veel rijker. Je bent al reuze zelfstandig.
Het eten, ja daar gril ik van. Ben al niet zo een eter van over de grens... Alhoewel shusi? Daar kunnen ze mij wakker voor maken. Flauw van mij om je met dit te confronteren terwijl jij aan de noedels zit.
Ik hoop nog veel verhalen van je te kunnen lezen. Heel veel groetjes van ons hier. -
03 November 2014 - 08:19
Elisa Kraal:
Hi Cheryl!
Wat leuk om zo op de hoogte te blijven van je avonturen.
Wat een belevenissen! wie kan dat nou zeggen dat hij heeft lesgegeven in Afrika, zonder diploma's! Geniet er van meis! Dikke kus! Xx -
03 November 2014 - 10:21
Anita:
hoi cheryl, Heerlijk om je verhaal te lezen!
Ja dit is even onthaasten daar in Afrika. Dat kunnen wij gestreste, alle op tijd, westerlingen als een shock ervaren, haha!
Blij dat het zo goed met je gaat en dat de groep het ook goed met elkaar kan vinden!
Ik hoop dat de verf op tijd komt zodat jullie je project positief kunnen afronden
Nou meissie nog veel plezier en tot de volgende blog! -
03 November 2014 - 12:37
Anoek:
Hi Cheryl, leuk om je op deze manier een beetje te volgen! Terwijl hier het "normale" leventje gewoon doorgaat, maak jij daar op een kleine week tijd zoveel andere dingen mee. Heerlijk toch?
Geniet er maar volop van, succes met ontwerpen. xxx -
04 November 2014 - 22:13
Rick:
Weer een leuk verslag :) -
11 November 2014 - 20:16
Opa En Oma Craane:
Hoi lieverd fijn dat je zo geniet dit maak je maar eens in je leven mee de gr van je neef die legt dit allemaal uit nog een mooie tijd gewenst liefs opa en oma -
13 November 2014 - 13:47
Eline:
Mooi verhaal, heel herkenbaar voor mij.
Heel veel plezier verder en succes met je studentjes.
En....... doe het rustig aan -
14 November 2014 - 08:25
Michelle :
De aaanmelding om automatisch een mailtje te krijgen bij je verslag was blijkbaar mislukt dus ik heb je verslagen nu pas gelezen, sorry! Maar wel erg leuk om te lezen hoor! Echt grappig ik hherken heel veel dingen terug van mijn eigen buitenlandse stage, dus weet precies wat je voelt haha als er weer eens iets niet geregeld is ofzo. Maar dat is juist het leuke van dit en goed dat jullie je al goed weten aan te passen. Alleen het eten haha idd niet iets wat je bij Afrika zou verwachten! Geniet nog van alles en heel veel succes met het klussen. ;)
Veel liefs. Mi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
