Shagala bagala

Jeetje.. alweer een maand in Nederland, de tijd vliegt! Helaas want ik mis Tanzania en alle leuke momenten nog steeds. Vrijdag heb ik te horen gekregen dat ik het laatste tentamen van de minor gehaald heb, dus 30 studiepunten in the pocket en mag ik officieel gaan afstuderen!

Het laatste gedeelte van ons avontuur… het verslag is misschien een beetje aan de late kant maar beter laat dan nooit ;) Nu is het tijd om het af te sluiten, foto’s te bestellen, in plakken en dan gaat die vast nog een keer in de rondte!

Na het spetterende nieuwjaarsfeest zijn wij nog 1 dag op Zanzibar gebleven en toen moesten we weer met de pond terug naar Dar es Salaam omdat Maaike helaas terug moest naar Rwanda, ze werkt daar de komende twee jaar en kwam met ons vakantie vieren! De tickets regelen bij de pond ging ook weer top, er was alleen nog plaats vandaag in de eerste klas. Aangezien we vandaag weg moesten hebben we die tickets maar genomen, we moesten even wachten en onze paspoorten afgeven voor de tickets. Het duurde wel erg lang… wat bleek? Onze paspoorten waren door iemand naar het hoofdkantoor gebracht en we moesten meelopen omdat er opeens plaats was op een boot en we geen twee uur hoefde te wachten, maar waar is ons paspoort?! Een beetje paniek was er wel maar gelukkig werden die op het laatste moment in onze handen gedrukt en moesten we rennen om de boot te halen. Eerste klas m’n neus… alle plaatsten waren al bezet, alleen op de grond was nog plaats TOP! Opzich niet erg want het was een hele mooie boot, er was zelfs een kiosk aan boord waar je eten en drinken kon kopen! Even wat anders dan de boot naar Mafia gelukkig! Eenmaal in Dar aangekomen een hostel gezocht en er een leuke laatste avond van gemaakt. De volgende dag rustig aan gedaan en Maaike naar het vliegveld gebracht, dat vonden we helemaal niet leuk want we hadden een super leuke tijd met elkaar! Het was dan ook gek dat Maaike achter de douane zat toen wij haar weggebracht hadden. Nu waren we weer met z’n tweeën over…
Die avond aten we lekker cheap in het hostel, toen dook er opeens een bekende op.. hoe toevallig is dat! Dit was Fletcher, een jongen die we al een aantal keer eerder hadden ontmoet. Hij was hier met de ‘Peace Corps’ dit is een Amerikaanse organisatie, veel jongeren die een tussenjaar willen na hun studie melden zich aan en als ze geluk hebben worden ze ‘uitgezonden’. Op deze manier kunnen zij twee jaar vrijwilligerswerk doen in een ontwikkelingsland, normaal kost het veel geld om dit alleen al voor 6 weken te doen maar zij krijgen in het ontwikkelingsland huisvesting aangeboden en een kleine vergoeding. Helaas is dit alleen beschikbaar voor Amerikanen, anders had ik het wel geweten na het behalen van m’n studie! Maargoed het was leuk om hem weer te zien en werden we voorgesteld aan de rest van de groep, de avond was erg gezellig en eindigde bij een rooftopbar. Morgen gingen de leden van de Peace Corps allemaal naar hun stad/dorp terug om te beginnen aan hun semester.
De volgende dag gingen we onze laatste twee weken plannen, we wilde graag van Dar naar Dodoma (de hoofdstad van Tanzania) met de trein omdat het ons weer een leuke ervaring leek en je zo ook weer andere dingen ziet ipv altijd met de bus te reizen. Van thuis kreeg ik al waarschuwingen via whats app omdat het niet zo een veilige manier van reizen blijkt te zijn, ook op internet stond het er vol mee maarja precies het zelfde stond er over de dala dala (busjes), boda boda (motor), illegale taxi’s e.d. dus we namen het niet zo serieus omdat we dat ook allemaal al gedaan hadden. Natuurlijk zijn we wel naar het station gegaan om even te informeren en ons werd vertelt dat het redelijk veilig was en dat er bewaking aan boord was dus we besloten het te doen. Toen we kaartjes wilde kopen vertelde de dame achter de balie dat er maar 2 keer per week een trein gaat richting Mwanza, die gaat langs Dodoma. Er gaat ook nog een andere trein naar Zambia, verder zijn grote gedeeltes van het spoor niet meer in gebruik dus het vervoer met de trein in Tanzania is minimaal. Voor de trein moesten wij dus 4 dagen wachten… dat is nog eens wat anders dan 10 minuten vertraging! In die tussentijd moesten we ons dus nog even vermaken in Dar, hier hebben we niet echt iets spectaculairs gedaan omdat het overdag een vrij saaie stad is, ’s avonds waren er gelukkig feestjes genoeg waar we naartoe konden maar toen we eindelijk naar Dodoma konden waren we blij dat we Dar konden verlaten! Om 16.30 uur zouden we vertrekken met de trein, dit werd natuurlijk wat later. Ook snapte we er niets van waar we moesten gaan zitten, we hadden eerste klas (uit voorzorg) geboekt maar nergens konden we onze plaatsen vinden. Ergens zou een bord moeten staan waar onze namen en plaatsen op staan maar onze namen stonden er natuurlijk niet op. Ik wachtte met de spullen op het perron en gelukkig had Simone het kunnen regelen, we hadden een coupe! Het voordeel van eerste klas is dat je dan een cabine voor z’n tweeën hebt, aangezien de treinreis 9 uur zou duren vonden we dat wel prettig. Toen we onze cabine zagen waren we opgelucht want de banken waren heel, in veel andere cabines zagen we banken waarvan de bekleding kapot was en de voering eruit kwam.. niet zo fijn als je daar op moet slapen. Het is een oude trein en het zit helemaal vol met voornamelijk locals, mensen op het perron zwaaien de trein uit en als we even onderweg zijn zien we langs de spoorlijn alleen maar mensen uit de dorpen staan, allemaal staan ze te kijken en te zwaaien naar de trein, heel bijzonder. Onderweg zien we een heel ander landschap, het is prachtig! Maar ook zien we heel veel arme dorpjes, veel voetballende kinderen, vuilnisbelten en armoede… Toen het donker begon te worden moesten de raampjes dicht ivm kans op inbraak, het raam moesten we blokkeren met een stok. We stopten een aantal keer bij een ‘halte’ maar als je dan uit het raam keek zag je alleen maar blubber en heel veel mensen, geen perron hoe we dat hier gewend zijn. Later kwamen tot onze grote blijheid uit alle hoeken kakkerlakjes gekropen, great! Na enige tijd kakkerlakken meppen (gelukkig waren ze niet mega groot) werden we moe en besloten toch maar wat proberen te slapen, met het licht aan want dan blijven de kakkerlakken nog een beetje weg…. Echt fijn is het niet als die beesten overal krioelen, ook werd de treinreis ipv 9 uur… 16 uur! Waarom weten we eigenlijk niet haha maargoed we konden er toch niets aan doen. Toen we ’s ochtends aankwamen in Dodoma waren we blij dat we de trein uit konden, het was een hele mooie ervaring maar van die kakkerlakken hadden we echt genoeg haha. Toen hebben we eerst een hostel gezocht, we waren helemaal kapot want echt geslapen hadden we niet. Dodoma is sinds 1973 de hoofdstad van Tanzania (dit is in het midden van het land), daarvoor was het Dar es Salaam, in 1996 verhuisde het parlement uiteindelijk naar de ‘nieuwe’ hoofdstad omdat de President vond dat het parlement in het midden van een land hoort te zitten. We hadden al wel gelezen dat er weinig te doen was in Dodoma maar we vonden het toch leuk om de stad te bezoeken, toen we de stad gingen verkennen zagen we al snel dat het erg vergelijkbaar was met Arusha (waar we in het begin woonde). Het was een kleine stad, totaal niet modern (wat je van een hoofdstad zou verwachten) maar allemaal oude gebouwen, zandweggetjes en kleine oude winkeltjes. Verder was er inderdaad he-le-maal niets te doen haha dus hebben we lekker rondgelopen en wat gegeten, plus bustickets gekocht voor de volgende dag om weer terug te gaan naar Dar (dit is gelukkig maar 7 uur). We waren allebei erg moe en ik niet zo lekker, omdat er toch niets te doen was besloten we wat slaap in te gaan halen en we de volgende dag om 04.45 uur op moesten staan om met de eerste bus mee te kunnen.
De volgende dag vertrokken we om 06.00uur (ja op tijd!!) met de bus naar Dar en na 7 uurtjes waren daar dan weer.. we hadden echt geen zin om onze laatste week hier door te brengen. De dorpjes eromheen hadden we ook wel gezien en we hadden te weinig tijd om verder het land in te gaan aangezien de lange reistijden, dus….. we besloten nog even vakantie te vieren op Zanzibar! Toen we aankwamen bij de boot konden we met een half uurtje al met de boot mee, super!! 1,5uur later stonden we weer op het mooie eiland Zanzibar, wat hadden we het toch slecht! Nu wilde we natuurlijk nog wel een ander gedeelte zien van het eiland en pakte we de dala dala naar Paje, dit is in het oosten. In Paje zijn mooie stranden, dit is het gebied waar de kitesurfers naar toe gaan en er zijn leuke feestjes hadden we gelezen, sounds perfect! Van te voren hadden we al een hostel opgezocht omdat Zanzibar toch wel een stukje duurder is dan op het vaste land en we wilde niet in een resort. Rond een uurtje of 20 kwamen we bij Teddy’s place aan, het was een lange dag reizen dus lekker eten en relaxen aan de gezellige bar. In onze dorm (dit is een soort gemengde slaapzaal, goedkoper dan een eigen banda) stonden 8 bedden en op de grond lag zand! We waren de eerste dus dat was fijn, een hele dorm voor ons zelf! Overal kon je lekker naar toe op je blote voeten want overal lag zand, het stand was heel dichtbij en via het strand kon je naar alle restaurantjes, uitgaansgelegenheden etc. op je blote voeten! We dachten lekker te gaan relaxen maar elke avond bleek er ergens anders een feestje te zijn, ook een keer bij ons! Overdag konden we lekker aan het strand liggen, of verderop bij een resort met een zwembad en ’s avonds lekker dansjes doen op de swingende muziek, ja… op onze blote voeten! Natuurlijk hebben we het dorp ook even verkend maar dit stelt allemaal niet veel voor, het gebeurt allemaal op het strand. Er zijn vele resorts, als je 10 meter achter de resorts kijkt zie je hele arme wijken waar de huizen gemaakt zijn van klei en takken. Het contrast is ontzettend groot en dat is best schokkend om te zien, kinderen die zeewater drinken omdat ze dorst hebben en vervolgens zie je de luxe resorts vol zitten met toeristen die zichzelf volproppen met eten en drinken. Daarentegen hadden de mensen in de dorpjes altijd een lach op hun gezicht, ze hebben weinig maar toch lijken deze mensen gelukkiger dan grote getalen mensen met bergen geld.
Verder zijn er veel bedrijven die kitesurfles geven en spullen verhuren, kitesurfen was ons iets te duur dus gingen we een dag SUPpen (Stand Up Paddeling). Om 7uur moesten we hier al mee beginnen omdat het in de mangrove is (dit is een soort bos aan het begin van de zee met wortelbomen, de filter van de zee. De bewoners halen hier geneesmiddelen vandaan en de wortels van de bomen worden voor verschillende doeleinden gebruikt) en als je later op de dag gaat zou het hier eb zijn (net hoe de getijden zijn natuurlijk). We kregen een soort surfboard en een peddel, het is even oefenen maar als je eenmaal je evenwicht weet te verdelen is het niet zo moeilijk om op het board te blijven staan. Het was een ontzettend mooie tocht, zeker aan te raden!! Het duurde totaal ongeveer 3 uur dus we hadden de hele dag nog voor ons liggen, onze laatste dag in Paje dus genieten till the max! De volgende dag gingen we weer richting Stonetown met de dala dala, we waren hier al eerder geweest maar we vonden het een leuk stadje dus daar wilden we ook nog even genieten en natuurlijk konden we nu eindelijk souvenirs kopen! Omdat we met een backpack op reis waren wil je niet de hele tijd met zware souvenirs slepen, ook al had ik al het een en ander gekocht. We hadden hier nog twee dagen en kwamen weer bekenden tegen! Deze twee dagen hebben we genoten van de mooie oude stad, gewinkeld (zo veel mogelijk bij kleine lokale winkeltjes), henna laten zetten en over al nergens rondgelopen. Oja natuurlijk nog even wat laatste dansjes gedaan, hier uitgaan in zoveel leuker dan de standaard zaterdag in Nederland want echt IEDEREEN danst! We love it!
Na deze heerlijke dagen op Zanzibar was het de 14e helaas al tijd om terug te gaan naar Dar… met de pond (dit keer onze paspoorten niet afgegeven maar zelf naar het hoofdkantoor gegaan!) gingen we weer terug, morgen zou het voetbalteam van Zanzibar tegen een team van Dar voetballen dus we zaten gezellig met het professionele voetbalteam van Zanzibar op de pond dat kan allemaal gewoon.
Dit was dan echt onze laatste dag in Tanzania…. Eenmaal aangekomen in Dar boekte we nog maar even een hostel omdat we nergens onze spullen kwijt konden, toen we de bedden eenmaal zagen beseften we dat we eigenlijk helemaal kapot waren (tja… beetje weinig geslapen afgelopen dagen haha) dus na een hapje eten nog maar een paar uur gaan slapen omdat het vannacht naar het vliegveld moesten gaan. Na ons middagdutje lekker uit eten gegaan en op de rooftopbar onze laatste cocktail gedronken, altijd was het gezellig maar nu zaten we voor ons uit te staren… we waren hier nog niet klaar, we wilde helemaal niet naar huis…. Toch moesten we nu echt gaan, tassen ophalen en met de taxi naar het vliegveld, hier waren we om 00uur. Om 04.30uur zouden we gaan vliegen dus we konden nog een paar uur genieten op de metalen bankjes op het vliegveld. Het was tijd om te boarden en daar gingen we dan *snik*, Najoua (een meisje uit de minor groep) vloog ook vandaag terug, zij was zelf op pad gegaan de laatste tijd. Eenmaal aangekomen op Istanbul was het KOUD!!! en waren we een beetje in shock, winkels vol merkkleding en spullen, overal blanke mensen, eten, drukte en haast. We gingen maar op een rustig plekje wat drinken want we moesten nog 3 uur wachten, daarna nog 3 uurtjes vliegen tot Amsterdam. De vluchten waren allemaal prima verlopen, toen we op Schiphol op onze tas aan het wachten waren, waren we een beetje verdrietig. Dit was het einde van ons avontuur… Aan de andere kant van de muur stond onze familie op ons te wachten dat was zo een raar idee. Toen we onze spullen hadden liepen we naar de uitgang en daar stonden mijn ouders, Rob, Roan, Michelle en de ouders van Simone ons op te wachten! Het was zo gek om iedereen weer te zien, even lekker staan kletsen en m’n ouders hadden appeltaart mee jammie!!! Maar wat was het koud! En de jas die ze voor mee meegenomen hadden rook zo.. schoon! Dat was ik niet meer gewend hahaha. Na afscheid genomen te hebben op naar huis! Lekker gegeten en souvenirs gegeven die ik meegenomen had voor iedereen thuis, daarna slapen want die reis was erg vermoeiend. De volgende ochtend wakker worden was raar, zonder m’n roomie Simone en in mijn eigen kamer, onder een dik dekbed waar het buiten heeeeel koud was. De dagen erna was het erg wennen, vooral de winkels en supermarkten waren een drempeltje. Het is zo gek maar na 3 maanden raak je daar zo aan gewend en wordt je hier opeens dood gegooid met spullen, op straat zegt niemand je gedag, mensen zijn gestrest en lachen niet maar kijken strak voor zich uit ehhh ja dat is wel even wennen weer. Natuurlijk zijn hier zoveel dingen die goed geregeld is maar je moet alles even opnieuw leren waarderen.

Van deze reis heb ik heel veel geleerd en leer je jezelf ook echt wel kennen, ik had ook niet verwacht dat ik me zo makkelijk aan kon passen aan het leven daar. Ik voelde me heel erg thuis en weet ook zeker dat ik ooit weer een keer terug wil of naar een ander Afrikaans land. Het is letterlijk een andere wereld, er is zo veel armoede, corruptie en nog veel meer dingen die in Nederland nooit zouden kunnen. Heel veel dingen zijn ook echt onderontwikkeld en er zijn waarschijnlijk nog 100.000 dingen die ik niet in m’n blog geschreven heb maar vragen mag altijd ;) Tanzania is zo een mooi land en de cultuur vind ik erg mooi en interessant, mensen sluiten je in hun hart en dat heb ik ook gedaan met de mensen die ik heb leren kennen en ook het land zelf.

Ik ben heel blij dat ik dit avontuur aangegaan ben en wil mijn ouders daar voor bedanken, zonder hun had ik dit nooit kunnen doen. En natuurlijk Simone en Maaike met wie ik een hele leuke tijd gehad heb, zonder hun zou het niet hetzelfde geweest zijn!

Ennn jullie niet te vergeten! De reacties op m’n reisverslagen vond ik altijd erg leuk dus bedankt daardoor! Hopelijk kan ik als ik afgestudeerd ben weer ergens heen reizen en m’n dagboek uitbreiden :)

Om de titel nog even uit te leggen.. de henna die we hadden genomen zei ‘Shagala Bagala’ dit betekend chaos op een goede manier.. lastig uit te leggen maar dit was onze tijd op Zanzibar!

Ibuntu – I am because we are – african proberb